Al tientallen jaren wordt ons geleerd dat self-esteem, ofwel externe eigenwaarde, de heilige graal is van persoonlijke ontwikkeling. Maar er is steeds meer bewijs dat het gevoel van externe eigenwaarde zijn belofte niet waarmaakt. In plaats daarvan lijkt het wijdverbreide streven hiernaar al te vaak narcisme, verslaving aan lofprijzing en altijd aanwezige angst over het niet waarmaken van iemands volledige potentieel te koesteren. In plaats van generaties zelfverzekerde volwassenen voort te brengen, lijken we nog meer zelfbezorgdheid, angst en depressie te cultiveren dan ooit tevoren.
Self-worth, ofwel interne eigenwaarde, is een meer loyale metgezel dan zelfrespect. In tegenstelling tot externe eigenwaarde is interne eigenwaarde niet afhankelijk van het voldoen aan verwachtingen: noch die van anderen, noch die van jezelf. Interne eigenwaarde is onafhankelijk van je prestaties; het is een fundamentele, onvoorwaardelijke vriendschap met jezelf. In tegenstelling tot de wispelturige vriendschap van externe eigenwaarde, is interne eigenwaarde een trouwe bondgenoot in de meest uitdagende tijden, op die grijze dagen waarop je het meest een vriend voor je moet zijn. Je kunt interne eigenwaarde hebben, zelfs als je de yogales overslaat. Bovendien ben je met echte intrinsieke eigenwaarde waarschijnlijk een gewaardeerd lid van een onderneming of team.